Wanneer ze worden geconfronteerd met bewijs dat de arbeidsmarkt gloeiend heet is, wijzen nee-zeggers vaak op de (E/P), dat onder pre-Covid-niveaus blijft:
Hoe kan dit? mer,e afgelopen drie jaar met minder dan 1% gestegen. In tegenstelling tot, stijgt met 2%. Zou de verhouding werkgelegenheid/bevolking nu niet ongeveer 1% boven het niveau van vóór Covid moeten liggen?
Ik vond twee verklaringen voor deze discrepantie. Eerst wordt de E/P-ratio berekend met behulp van de wat de afgelopen drie jaar met slechts 1% is gestegen. De huishoudensenquête wordt algemeen beschouwd als minder nauwkeurig dan de salarisenquête, maar ik heb geen grote problemen met het gebruik ervan hier. Zelfs een stijging van 1% van de totale werkgelegenheid is iets hoger dan de bevolkingsgroei. Dus waarom is de E/P-ratio lager dan vóór CovidHet blijkt dat de BLS een heel rare schatting heeft van de niet-geïnstitutionaliseerde bevolking boven de 16 jaar. Ze beweren dat het de afgelopen drie jaar met 2,5% is gestegen, van 259,502 miljoen naar 265,962 miljoen. Daarentegen zegt de BEA dat de totale bevolking met 0,9%% is gestegen, van 331,345 miljoen naar 334,420 miljoen (wat eigenlijk is wat het Census Bureau zegt). Impliciet moet het relatief kleine aantal kinderen en geïnstitutionaliseerde kinderen met 3,4 zijn gedaald. miljoen, of bijna 5%. Dat lijkt ongeloofwaardig voor zo’n korte tijd. (Ik kon geen precieze gegevens vinden, maar het lijkt erop dat het aantal Amerikaanse kinderen de afgelopen drie jaar met ongeveer 1,6 miljoen is afgenomen, en de geïnstitutionaliseerde bevolking is vrij klein.)
Ik vermoed dat de BLS-schattingen van de totale bevolking ouder dan 16 jaar geen rekening hielden met de sterke vertraging van de groei van de volwassen bevolking als gevolg van sterfgevallen door Covid en een dramatische daling van de immigratie. En ik vermoed ook dat de loonlijst nauwkeuriger is dan de enquête onder huishoudens. Voeg de twee samen, en het is redelijk om aan te nemen dat de werkgelegenheid nu de pre-Covid-piek van begin 2020 heeft overschreden, zelfs rekening houdend met de bevolkingsgroei. Dit is vooral het geval wanneer men bedenkt dat de oudere bevolking het snelst groeiende deel van de totale Amerikaanse bevolking is, aangezien babyboomers zoals ik in groten getale met pensioen gaan. Er is geen “verborgen werkloosheid”.
Implicaties:
1. We zijn booming; er was geen recessie in 2022.
2. Wanneer een sterke werkgelegenheidsgroei wordt gecombineerd met snelle nominale loonstijgingen, is er geen bewijs voor de bewering dat de Fed in 2022 een strak geldbeleid heeft ingevoerd. Dat is niet gebeurd. In het beste geval hebben ze een iets minder expansief beleid aangenomen dan eind 2021. Maar als een bestuurder vertraagt van 200 naar 180 km/u, zou je zijn rijbeleid dan omschrijven als “langzaam”? Dus waarom het monetaire beleid omschrijven als “krap”?
3. Economen zouden zich niet bezig moeten houden met het voorspellen van conjunctuurcycli. Het is ons nooit gelukt, en het laat ons er gewoon voor gek uitzien. We zien eruit als een stelletje astrologen.
